Bijzonder

Liefste Mie,
Ik zie je zo al wegkruipen als elfjarig meisje met schaamrood op de wangen als je tante Bert weer een van haar kuren uithaalt. Je kon er als metekind nooit onderuit als ze je voor een tochtje in de stad kwam schaken. Wandelend op de Linkeroever verdwijn je liefst achter de bosjes als ze haar tere huid wil beschermen door een krant breeduit boven haar hoofd te houden. Of als ze op blote voeten en met wapperende haren een hippiedans tussen de beelden in het Middelheimpark uitvoert.
Dan valt de schaamte die mijn dochter voelt -als ik haar in mijn fietstenue kom ophalen- misschien nog heel erg mee. Want is het niet eigen aan die leeftijd dat jonge meisjes zich gaan afzetten tegen de vorige generatie? Of het nu hun moeder is, of die gekke tante? Al zijn er types die daartoe wel veel vaker aanleiding geven. Zoals die vader die telkens op het voetbalveld wil tonen hoe hij nooit die pasjes onder de knie heeft gekregen. Of die als vijftiger met de bmx op de skateramp onderuit gaat. Terwijl het zoontje pretendeert die gekke man van haar nog pluim te kennen.
Eigenlijk had je best ook eens met andere ogen naar die avonturen kunnen kijken. Want tante Bert lijkt me best een bijzonder iemand te zijn.

Dook je dan ook weg op de achterbank als je tante op de Grote Markt rondjes reed en de fontein van Brabo als gratis carwash gebruikte? Was je iets ouder geweest en met vrienden op stap dan had je misschien luid juichend uit dat portier gehangen en mee van de douche kunnen genieten.

Het hangt er dus weer allemaal van af hoe we naar de dingen kijken. Als iemand anders dan doorsnee lijkt te zijn dan gaan we ons al schamen. We willen niet gezien worden in het gezelschap van de zonderling. Terwijl we juist bizarre eigenschappen als een grote kracht kunnen zien.
In mijn werk als loopbaancoach ben ik geneigd om juist het unieke in de persoon in de spotlights te zetten. Want hoe inventief ben je niet om Brabo tot carwash uit te roepen? Ik moedig mensen aan om authentiek en vooral zichzelf te zijn. Maar ik besef misschien te weinig hoe de wereld rondom ons die bijzonderheden niet accepteert.
Want Mie, zijn we niet allemaal als een kind met schaamrood op de wangen als we gelinkt zijn aan zo’n gek persoon? Zo’n mens die buiten de krijtlijnen van het gewone durft te gaan? Dus laat ons allen trots zijn op onze eigenaardigheden en laat ons die aan de wereld zien.
Hartelijke groet,

Marieke

Afbeelding: tekening van James Ensor, MuZee Oostende