There is a crack in everything, that's how the light gets in
Ik heb mijn personage naar de trein richting dood laten vertrekken. Ruim vijftien maanden droeg ik het verhaal met me mee. Omdat ik weet wat haar te wachten staat, bleef ik het vertrek uitstellen. Ik zocht uitwegen, deed vluchtpogingen of probeerde haar te laten onderduiken. Maar de waarheid is meedogenloos, bovendien is ze te belangrijk... Lees verder →
Vanavond na het eten en het huiswerk, is Zoë klaar voor het interview. Voor de gelegenheid is ze uit haar hangende positie in de zetel geklommen. We zitten tegenover elkaar aan tafel en vinden het allebei lichtjes ongemakkelijk om zo officieel met elkaar in gesprek te gaan. ‘Je moet wel vragen of je mag opnemen,... Lees verder →
Wabi-sabi 