Ze zingt

ze zwijgt nooit, ze zingt als hij buldert, dan brult zij als hij slaapt, zingt ze haar wiegelied ik loop langs haar flank hij hamert in mijn gezicht oorverdovend overstemt hij haar gezang ik keer weer om, loop langs haar zijde vertrap mijn eigen spoor hij dekt me in de rug dan zingt ze weer... Lees verder →

Adieu

Raphael, je was mijn vlucht, mijn rebound, mijn engel Bij jou mocht ik schuilen als ik het leven wilde doorgronden Je bood me een dak onder de sterrenhemel Beschutting onder je vleugels tijdens koude avonden Vanuit jouw bed hoorde ik 's nachts de regen roffelen ‘s Ochtends de vogels kwetteren Hitsige paarden hinniken Liederen klinken... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑