Oud Verdriet

Het kan je overkomen, zomaar ineens. Je voelt ze nabij, maar ze tonen zich niet Ze prikken en drukken achter je ogenZe willen overlopen maar houden zich in. Er borrelt oud verdriet opVanuit je bolle buik, stuwt het naar je borst, langs je hals tot in je keel. Daar wordt het vastgehouden door een krop... Lees verder →

Souvenir

Oostende, juli 1950 Het lijkt alsof ze naar het water staart, maar wie haar blik kan vangen, zou zien dat die naar binnen is gekeerd. Met opgetrokken schouders en gebogen rug zit de vrouw aan de kade. Loom heft ze haar hoofd en kijkt een ogenblik naar de nieuwe vuurtoren aan de overkant. Daar, waar verderop... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑