There is a crack in everything, that's how the light gets in
Ik heb mijn personage naar de trein richting dood laten vertrekken. Ruim vijftien maanden droeg ik het verhaal met me mee. Omdat ik weet wat haar te wachten staat, bleef ik het vertrek uitstellen. Ik zocht uitwegen, deed vluchtpogingen of probeerde haar te laten onderduiken. Maar de waarheid is meedogenloos, bovendien is ze te belangrijk... Lees verder →
Vanavond na het eten en het huiswerk, is Zoë klaar voor het interview. Voor de gelegenheid is ze uit haar hangende positie in de zetel geklommen. We zitten tegenover elkaar aan tafel en vinden het allebei lichtjes ongemakkelijk om zo officieel met elkaar in gesprek te gaan. ‘Je moet wel vragen of je mag opnemen,... Lees verder →
(English translation of the original text Verbinding) For years I have been coming to this hairdresser’s saloon. This is where I discovered I had curly hair, but that’s a story for another time. I love all the things that have not changed in here, in those twenty-seven years. Back then our office was located here,... Lees verder →
Al jaren kom ik in dit kapsalon. Hier zijn mijn krullen ontdekt, maar dat is een ander verhaal. Ik hou van al wat er in die zevenentwintig jaar niet veranderd is. Toen was hier ons kantoor gevestigd, het kloppend hart van ons internationaal vrijwilligerswerk. Mijn wereld is hier open gegaan. Bij elk kappersbezoek hoop ik... Lees verder →
Je kent het beeld vast wel, als je vanuit Antwerpen op de trein Brussel-Noord binnenrijdt. De oude fabrieken met elegante letters, vintage en hip. Dan de huizen met achterbouw en koterij, de ramen met floddergordijn, sanseveria’s en een poging tot orchidee. Nog voor je aan de vitrines komt, waar mannen drentelen langs de glaspartijen en... Lees verder →
Met flukse tred wandel ik, kort voor de langste nacht van het jaar, door een parkje nabij Brussel-Noord. De wind waait guur en er hangt regen in de lucht. Toch is elke zitbank in het park in gebruik. Niet door passanten die even komen rusten of van de buitenlucht genieten, maar door jonge mannen -of... Lees verder →
Wie zijn die mensen die ervoor kiezen om zich uit de maatschappij terug te trekken? En in de wilde natuur te gaan wonen?
Alec Soth brengt hun leven in beeld in Broken Dreams.
Vraag aan de fotograaf.
Geïnspireerd door het archief van Herman Selleslags in FOMU, Antwerpen, “Selleslags pakt uit”, april 2017.
Museumtour.
Wabi-sabi 