Oud Europa

“Laat mij hier maar achter, ik ben toch niks dan last”. Met deze woorden geeft hij aan dat ze geen moeite moet doen om hem mee te krijgen. Antwerpen is de zesde stad die ze deze week bezoeken. “Ach, het zal wel niet zo veel verschillen van Hamburg of Kopenhagen. Europa is oud en daar heb ik even mijn buik van vol. “

Ze kent haar man door en door. Ze weet dat achter deze stoere woorden vooral zijn verlangen zit om het rustig aan te doen. Hij zal hooguit de kajuit verlaten om even in de luie zetel op ons privé terras te rusten. Met uitzicht op de kathedraal van de stad. Verder zal hij met een hoofdkussen in de rug, vanop het bed zijn favoriete sportprogramma kijken. Maar ze weet ook dat ze hem dit moest gunnen als ze vanavond geen gesteun en geklaag wil horen.

Zelf hoopt ze zo veel mogelijk uit deze twee uur vrije tijd halen. Ze wacht ongeduldig in de rij voor de security. Voor haar neus schuifelt een koppel dat nu al amper vooruit geraakt. Ze huppelt onrustig van de ene voet op de andere terwijl ze over de hoofden heen een blik werpt op de huizen langs de kaai.

De yoga aerobic buikdans oefeningen maken voor haar het verschil. Natuurlijk is zij ook een heel stuk jonger dan haar man en zijn vrienden. En dankzij dagelijkse training en chirurgische correcties kan zij wel zijn dochter zijn.

Het belangrijkste is dat ze zich nog jong voelt. Klaar om de wereld te ontdekken. Eindelijk! En dankzij deze cruise krijgt ze de kans dit te doen in drie maanden tijd. Ze beseft dat dit maar mogelijk is dankzij haar derde huwelijk. Ze is hem daar best dankbaar voor. Daarom gaat ze op zoek naar een mooi souvenir om hem mee te verrassen.

De gids wacht hen op aan de kade en troont de groep mee naar het eerste het beste museum achter de hoek. Intussen vertelt ze honderduit over de geschiedenis van de stad, de gouden eeuw, de godsdienstkwesties. Enkele oudjes luisteren uit beleefdheid, anderen doen zelfs niet meer alsof. Niemand heeft nog ruimte in zijn hoofd om de informatie te laten doordringen.

Eenmaal binnen in het museum weet deze stad de toeristen toch te verbazen. Ze werpen een snelle blik op de schilderijen, lusters en vergulde kaders. Tot en met 3D tekeningen avant la lettre. En dan wordt de zware houten deur geopend en stroomt de groep de binnentuin in. Even is het stil, dan beginnen de ohhhs en de aahhhs te weergalmen. Het is alsof ze met een teletijdmachine eeuwen worden teruggeflitst.

Zo’n tuin zou zij ook wel willen! Met rechte en ronde prieeltjes, bedwelmend geurende kruiden, geneeskrachtige bloemen en kleine fruitboompjes. Dit alles omgeven door trapgevels en een oase van rust. Terug thuis zal ze een tuinarchitect zoeken om zo’n project te realiseren in hun ranch.

Terwijl de groep alweer de stad intrekt, besluit zij om er heimelijk alleen op uit te gaan. Ze heeft onderweg hippe winkeltjes gespot van hedendaagse ontwerpers. Ze wil zich nog een nieuwe outfit gunnen. Maar eerst zal ze op zoek gaan naar dat cadeautje voor haar man. Hier in dit huis vol boeken vindt ze alvast de inspiratie: een fijn servies met goud belegd en een herderstafereeltje in verwerkt. Allemaal handwerk. Waarom verkopen ze zoiets niet in de museumshop? Daar kunnen ze pas zaken mee doen! Haar vriendinnen zouden stikjaloers zijn bij de volgende high tea sessie.

Ach, tijd om te gaan shoppen, ze moet snel weer aan boord.