There is a crack in everything, that's how the light gets in
‘Mama, nog een verhaaltje uit je hoofd!’ smeken ze allebei nadat ze proper zijn gepoetst, gewassen en geplast. Voorlezen volstaat niet meer sinds we aan onze reis begonnen zijn. We kruipen gezellig tegen elkaar aan, trekken het deken over ons heen en worden ontvoerd door ons eigen feuilleton. Wat ooit begon als een kleine fantasie,... Lees verder →
Om zijn mannen wat afleiding te bieden, nodigt de aalmoezenier van het Nederlandse KFOR-bataljon[1] ons gezelschap op de legerbasis uit. De militaire jeeps komen ons op zaterdagavond voor onze deur oppikken. We worden uitgezwaaid door de nieuwsgierige bewoners van Shutka, het Roma-dorp waar wij als vrijwilligers aan het werk zijn. De basis ligt op een... Lees verder →
Alexandra, een felle Italiaanse met kersrode lippen staat me die zaterdag in juli 1992 op te wachten in Sheremetovo-luchthaven. Via een Zwitsers-Russische connectie ben ik als eenentwintigjarig meisje aan deze zakenvrouw toevertrouwd. Zíj is blij om een kamergenote te hebben in deze grootstad en ík krijg op die manier een logeerplek en gezelschap op mijn... Lees verder →
Het einde van de missie is nabij. De oorlog in Kosovo geluwd. Het Nederlandse KFOR*-bataljon richt haar aandacht op de terugkeer naar huis. We raken in gesprek tijdens hun bezoek aan het dorp waar wij als vrijwilligers verblijven. De taal verbindt, de intentie om aan vrede te werken ook, de visie over de aanpak ligt dan weer... Lees verder →
Geen shift waar Renaud meer naar uitkijkt dan die van woensdag voormiddag. Zijn ego wordt op marktdag langs alle kanten gestreeld. Gelukkig is het licht bewolkt en belooft de voorspelde hitte nog wat uit te blijven. Want zelfs de meest zomerse werkkledij is weinig luchtig: het donkerblauwe synthetische T-shirt, de lange broek en de combat... Lees verder →
Wabi-sabi 