There is a crack in everything, that's how the light gets in
Ik heb mijn personage naar de trein richting dood laten vertrekken. Ruim vijftien maanden droeg ik het verhaal met me mee. Omdat ik weet wat haar te wachten staat, bleef ik het vertrek uitstellen. Ik zocht uitwegen, deed vluchtpogingen of probeerde haar te laten onderduiken. Maar de waarheid is meedogenloos, bovendien is ze te belangrijk... Lees verder →
Vrijdag 22 mei 2020 Het exitplan van de corona-opsluiting, de tijd waar afstand de nieuwe solidariteit werd, wordt volop uitgerold. De ministerraad heeft net beslist dat kinderen weer samen mogen spelen, scholen weer open mogen en zomerkampen kunnen doorgaan. Er deurbel gaat, het is de overbuurman. Hij heeft een pakketje, gewikkeld in een plastic zak... Lees verder →
Die ochtend verslikte ik me in mijn granola toen ik las wat de Antwerpse schepen Koen Kennis beweerde. Hij geloofde namelijk dat zijn stad, qua bestrijding van de luchtvervuiling, het minstens even goed doet als Gent. Hij zei dit alles vanuit een buikgevoel in de hoop dat zijn medewerkers hem nadien met cijfers konden bijvallen.... Lees verder →
Wanneer is het gepast je te bemoeien met de keuzes van een onbekende? Waar ligt de grens tussen respect tonen voor het verschil en ingrijpen omwille van de veiligheid? Vandaag worstelde ik met dat dilemma. Terwijl ik haastig de stad doorreed op weg naar de les, zag ik voor me een indrukwekkende bos haar fietsen. Blonde... Lees verder →
Liefste Mie, Ik zie je zo al wegkruipen als elfjarig meisje met schaamrood op de wangen als je tante Bert weer een van haar kuren uithaalt. Je kon er als metekind nooit onderuit als ze je voor een tochtje in de stad kwam schaken. Wandelend op de Linkeroever verdwijn je liefst achter de bosjes als... Lees verder →
“Laat mij hier maar achter, ik ben toch niks dan last”. Met deze woorden geeft hij aan dat ze geen moeite moet doen om hem mee te krijgen. Antwerpen is de zesde stad die ze deze week bezoeken. “Ach, het zal wel niet zo veel verschillen van Hamburg of Kopenhagen. Europa is oud en daar... Lees verder →
Vandaag is het aan mij om de winkel te doen. Ik weet niet of ik er zin in heb, maar ik heb geen keuze. Het leuke is wel dat het in de winkel ook rustig kan zijn. Dat er niemand op mijn vingers staat te kijken. Zolang er geen klanten zijn. Maar na de middag,... Lees verder →
Wabi-sabi 