Lach

Het was eruit! Ze had hem in haar wanhoop alles opgebiecht. Van de kus met Madeleine, het passen van herenbroeken tot het krantenbericht over zijn huwelijk met een ander. En dat paardrijden was het toch ook niet. Ze verlangde er hartstochtelijk naar om nog eens luidop te mogen lachen. Net zoals toen ze na die kus gierend op het bed waren gevallen: oeverloos kronkelen, vurige buikpijn, zoute tranen, maar dan de goeie. Op zijn voorschrift is ze nu hier in deze watergeile massa beland. Voetje voor voetje schuifelt ze door het vochtige zand, dat als wormpjes tussen haar tenen wriemelt. Tegen dat ze het water voelt, trilt er iets tussen haar benen, groeit uit haar voeten een kleine plas. Vanonder in haar buik borrelt het, een bulderlach zoekt zijn weg.

Dit portret kwam tot stand in het kader van Superlifico: https://www.deletterie.be/superlifico