There is a crack in everything, that's how the light gets in
Ik heb mijn personage naar de trein richting dood laten vertrekken. Ruim vijftien maanden droeg ik het verhaal met me mee. Omdat ik weet wat haar te wachten staat, bleef ik het vertrek uitstellen. Ik zocht uitwegen, deed vluchtpogingen of probeerde haar te laten onderduiken. Maar de waarheid is meedogenloos, bovendien is ze te belangrijk... Lees verder →
Vanavond na het eten en het huiswerk, is Zoë klaar voor het interview. Voor de gelegenheid is ze uit haar hangende positie in de zetel geklommen. We zitten tegenover elkaar aan tafel en vinden het allebei lichtjes ongemakkelijk om zo officieel met elkaar in gesprek te gaan. ‘Je moet wel vragen of je mag opnemen,... Lees verder →
1 september 2020: eindelijk gaan de scholen weer open. Met mondmaskers weliswaar, maar toch. We zijn er helemaal klaar voor: hij voor het eerst naar het middelbaar, zij als grote puber die het allemaal al kent en ik als moeder, want weer rust in huis om me op mijn werk te concentreren. We hebben de... Lees verder →
Vrijdag 22 mei 2020 Het exitplan van de corona-opsluiting, de tijd waar afstand de nieuwe solidariteit werd, wordt volop uitgerold. De ministerraad heeft net beslist dat kinderen weer samen mogen spelen, scholen weer open mogen en zomerkampen kunnen doorgaan. Er deurbel gaat, het is de overbuurman. Hij heeft een pakketje, gewikkeld in een plastic zak... Lees verder →
ze zwijgt nooit, ze zingt als hij buldert, dan brult zij als hij slaapt, zingt ze haar wiegelied ik loop langs haar flank hij hamert in mijn gezicht oorverdovend overstemt hij haar gezang ik keer weer om, loop langs haar zijde vertrap mijn eigen spoor hij dekt me in de rug dan zingt ze weer... Lees verder →
Raphael, je was mijn vlucht, mijn rebound, mijn engel Bij jou mocht ik schuilen als ik het leven wilde doorgronden Je bood me een dak onder de sterrenhemel Beschutting onder je vleugels tijdens koude avonden Vanuit jouw bed hoorde ik 's nachts de regen roffelen ‘s Ochtends de vogels kwetteren Hitsige paarden hinniken Liederen klinken... Lees verder →
Het kriebelt in je hals Jeukt aan je arm Tintelt op je lippen Je weet Iets is voorgoed veranderd * Je bent verveld Nieuwe huid als een spons Zuigt alles diep naar binnen Slorpt gulzig op Eén kneep volstaat Het sijpelt eruit Verbergen lukt niet meer * Je hebt de laag afgelegd Waardoor je kon... Lees verder →
(English translation of the original text Verbinding) For years I have been coming to this hairdresser’s saloon. This is where I discovered I had curly hair, but that’s a story for another time. I love all the things that have not changed in here, in those twenty-seven years. Back then our office was located here,... Lees verder →
Al jaren kom ik in dit kapsalon. Hier zijn mijn krullen ontdekt, maar dat is een ander verhaal. Ik hou van al wat er in die zevenentwintig jaar niet veranderd is. Toen was hier ons kantoor gevestigd, het kloppend hart van ons internationaal vrijwilligerswerk. Mijn wereld is hier open gegaan. Bij elk kappersbezoek hoop ik... Lees verder →
Zodra de deuren met een zucht openschuiven, valt de massa als een reeks dominostenen op het perron uiteen. Het meisje met de koffer wacht haar beurt af en kijkt met grote ogen naar de stroom ongeduldige pendelaars. Sinds ze zich in Gare du Nord door de roltrap naar beneden liet voeren, was ze overspoeld door... Lees verder →
Wabi-sabi 