Wie een blog opstart, moet een titel kiezen. Hier begint het dus al. De existentiële vragen: wie ben ik, wat wil ik hiermee, waarom doe ik dit?
Gewoon omdat ik er zin in heb? Omdat ik plezier vind in het schrijven? En omdat ik eigenlijk vind dat schrijven ook voor lezers bedoeld is. Zoals alle creaties ook een publiek verdienen. Omdat het jammer is dat ze liggen te verkommeren in een schuif. Om de kritische blik van de lezer te voelen, om zo mijn eigen teksten grondig na te lezen, om zo – hopelijk- tot iets beter te komen.
Maar hoe noem je nu zo’n blog? Welke titel geef je eraan? Bedenk je die zelf of ga je op zoek naar wijze uitspraken van anderen?
Ik stoot vaak op de oude Chinese wijsgeren in de zoektocht naar een citaat. Confucius (500 v C) reikte me deze titel aan. Hij zegt hoe ik graag in het leven sta en dat wil ik graag delen.
Het is maar sinds ik stopte met doordraven dat ik de schoonheid weer zag in de dagelijkse dingen. Het is maar door stil te staan en met andere ogen te kijken, dat de inspiratie begint te vloeien. Een beeld inspireert me, mijn fantasie voegt daar wat aan toe en ik kan gaan schrijven.
In mijn teksten kan je mee door de ogen van anderen naar het leven kijken, verschillende brillen opzetten of met een andere blik de dingen zien.
Ik hoop dat de lezer ook wat schoonheid in deze schrijfsels kan vinden. Ik apprecieer ten zeerste feedback, je mag zeker kritisch zijn. Ik leer graag uit mijn onvolkomenheden om je opmerkingen een volgende keer weer mee te nemen.
Deze blog zal organisch groeien. Ik schrijf graag en vaak, maar niet alles zal aan de lezer worden voorgelegd. Ik zou graag meer kortverhalen schrijven. Hoop dat er nog enkele volgen. Maar ik merk ook dat er andere teksten ontstaan (poëtisch proza noemde mijn schrijfdocent het). Ook voor mijn werk schrijf ik regelmatig: opinies of een getuigenis. Misschien krijgen die stukjes hier ook een plek?
Dit is een start, van iets dat gaat groeien. Welkom fantasie, inspiratie en creativiteit. Jullie zullen mij ergens heen leiden, ik weet nog niet waar ik zal uitkomen. Wel dat ik vandaag vertrokken ben.
…maanden later…
Wees welkom in mijn wereld waar ik schoonheid zie in imperfectie, waar ik uiteindelijk in het Japans een leenwoord moet gaan zoeken om mijn blog te betitelen.
“Wabi-sabi nurtures all that is authentic by acknowledging three simple realities: nothing lasts, nothing is finished, and nothing is perfect”. (Richard R. Powell)
Wabi-sabi 
Geef een reactie