Als huwelijksgeschenk, vijftien jaar geleden, betrad ze de woning. Ze kreeg geen plek, want eerst moesten ze verbouwen. Zo bleef ze in haar potje staan: op zolder, tussen het puin, in het stof. De passiflora groeide, noch bloeide toen, maar hield stand.
Na jaren mocht ze wortelschieten in de tuin. Daar kon ze eindelijk ontpoppen. Ondanks koude winters en droge zomers, schitterde ze elk jaar met haar veellagige mysterieuze passiebloemen. Soms leek ze verdwenen, maar kwam dan weer tussen de terrasplanken door.
Tot vorig jaar.
Weer en wind had ze doorstaan.
Maar sinds de scheiding is ze dood gegaan.
Wabi-sabi 
Geef een reactie